Op Tenerife is het “altijd lente” had ik gehoord, en ik had zin in wat lente.
Lange tochten
Een leuke vakantie zonder ‘iets-heel-actiefs’ kan ik me niet voorstellen. Al eerder fietste ik van Napels naar Palermo en liep ik in mijn eentje het Annapurna-pad in Nepal. Ik las online dat je op Tenerife heel goed kunt wandelen. En ik kwam al snel uit bij de GR131.
Ik loop het liefst dagenlang. Het ritme van elke dag opstaan, ontbijten en dan de hele dag alleen maar bewegen tussen de bomen, de velden, de heide, de bergen. Veel afwisseling, maar ik heb bomen het liefst.
Sprokkelen
Al anderhalve maand voor vertrek leg ik de allerfijnste, wollen sokken klaar in een doos. De onderbroeken die het meest geschikt zijn voor deze reis: zwart, sneldrogend en doorkunnend als bikini-broek. Mijn waterzak. Een fraai lakentje dat ook sjaal, gordijn en omslagdoek kan zijn. Een pannenset met precies daarin passend een bekertje waaruit ik mijn ontbijthavermout kan eten.
Alles gaat op een grote stapel in de hoek van de woonkamer. Het nadenken en sprokkelen is voorpret. En geeft me het gevoel dat ik goed voorbereid ben, controle over dit grote onbekende avontuur.
Uitrusting
Ik las dat het Koud kon zijn op de route. Dat was een probleem want mijn eigen slaapzak is een schande voor het genre. Er zijn maar weinig nachten dat ik niet droomde over een extra deken of twee. Ik leende daarom een superdeluxe donzen slaapzak van een vriendin, waar ik straks meer dan dankbaar voor ga zijn als de grond wit is van de vorst. Van iemand anders leende ik een 50-liter backpack.
Ik deed mezelf een kwaliteitstent cadeau. Ik kocht zakken met droogvoer waar alleen nog warm water bij hoeft, en die niet louter uit zout en koolhydraten bestaan. Ik overwoog een waterfilter mee te nemen, en besloot van niet. Ik nam waterzuiverende druppels mee, feitelijk een heel duur flesje chloor. Had ik niet mee hoeven meenemen.
Ik nam nog veel meer mee, mijn hele paklijst staat hier
Inlopen
Om mijn lichaam weer te laten wennen aan langlopen, loop ik drie dagen een deel van het trekvogelpad, een kilometer of 22 per dag.
Reiszorgen
Ik ben al een paar jaar niet meer op een grote reis geweest.
En dit keer loop ik met meer kilo’s op mijn rug lopen dan ooit.
En ik ga voor het eerst wildkamperen.
Allemaal spannend en ik heb dus, zoals voor elke reis, reiszorgen. Ze uiten zich als: geen zin, slecht humeur en een soort kramp-achtig gevoel in mijn borst.
Ze zijn bedrieglijk, die zorgen. Ze lijken gerechtvaardigd, maar als een zorg wegvalt komt er altijd een nieuwe reden om écht bezorgd te zijn. Het is als een silo’tje dat altijd gevuld wil zijn met zorgen.

vliegtuigvleugel en de Teide in de wolken
Vamos
Een dag of vijf voor vertrek duik ik de hoek-stapel in en zet vinkjes op mijn paklijst. Ik tetris alles de tas in: het past nét niet. Opnieuw keuzes maken, en dan de weegschaal op. Netjes 13,9 kg, dat mag het laadruim in.
Ik vertrek chagrijnig, dat komt door de reisstress. Al lopend word ik eindelijk weer goede vrienden met mezelf. Bij elke stap word ik blijer dat ik mijn eigen ritme kan volgen. Het lopen en alleen maar luisteren naar waarvan het van binnen begint te juichen, is een luxe die ik koester.
Ik vlieg naar Tenerife en vier er de volgende dag m’n 40e verjaardag op tweehonderd meter van een zwart strand. Het is er warm en mijn hostelvrienden bezingen in alle talen mijn verjaardag.
Afwisselend is de reis absoluut, en zwaar ook. De route begint kaal, heet en dor. Loopt dan lang door zwartgeblakerde pijnboombossen. Op het hoogste punt loopt over lege, grijze vlaktes met vulkanisch gesteente. Er is één schijnbaar eindeloos stuk van ruim 10 kilometer, waar de wind iedereen koud blaast. Terwijl de vulkaan Teide altijd stevig links naast je blijft staan, ben je maar een spikkeltje in een enorme stenenbak. Een heel traag spikkeltje.
Hoe verloopt de eerste dag? Dat lees je hier: eerste keer wildkamperen
Voor wie – net als ik – was vergeten waar Tenerife ligt:

Het ligt links van Marokko
.
.
Kirsten
Ha Sanne!
Wat mooi en ook spannend? Heel leuk te lezen! Bijzonder en mooie foto’s van al die wolkendekken! Heel leuk!
Groetjes,
Kirsten
Leonid Levin
Leuk verhaal! Ik loop nu dezelfde route, maar dan van noord naar zuid, een ik begon helemaal in het noorden (Chamorga). Al 5 nachten wild gekampeerd. Het is prachtig! Maar sommige stukken zijn best gevaarlijk in je eentje.
Sanne Bloem
Gaaf!
Wat voelt er gevaarlijk voor je?