De serie "wandelwoorden" schrijf ik voor wandel.nl.

Wandelaar en liefhebber van woorden, Sanne Bloem, verzamelt en bedenkt wandelwoorden, oftewel: begrippen die wij wandelaars allemaal herkennen. Dat vinden wij een nieuwe columnreeks waard! Haar eerste vondst is ‘retourneringsrecht’. Ontstaan op een druilerige wandeldag, zoals we die allemaal wel eens meegemaakt hebben.

 

Als het zoveel geregend heeft dat het lijkt alsof de straatklinkers beginnen te drijven, dan moet het toch een keertje klaar zijn met die regen? Zo redeneer ik wanneer het na heel veel natte dagen eindelijk weer droog is.

In beweging

Toen ik wakker werd, was het niet meer grijs die dag. Was de lucht nog altijd dofgrijs geweest, dan had ik mij gerust nog een keer of wat omgedraaid in bed. Het was tenslotte weekend. Maar met dit droge uitzicht op de dag, besloot ik tot bewegen over te gaan. Het was al íets te laat om vandaag nog een stukje van het Trekvogelpad te lopen. En toch ging ik precies dat doen. Een dag heerlijk buiten, neus in de wind, warme kleren aan en een bakje met boterhammen mee.

Wandelwoorden Deel 1 Retourneringsrecht: Dorp trekvogelpad
Het trekvogelpad werd toch belopen. (Foto: © Sanne Bloem)

Met de bustaxi

Een uur later zit ik al in de trein, waarna ik opgewacht word door een bus, die zal stoppen bij een halte waar ik zal worden opgehaald door een taxi. Wie 20 kilometer buiten een stad met het OV wil, moet op veel plekken een bustaxi bellen. Die kost veel meer dan de bus, maar veel minder dan een taxi. Als je belt, komt de bustaxi een uur later op de door jou aangegeven plek. En hij brengt je naar daar waar je wezen wil. Ik wandel graag op minstens 21 kilometer van een stad, dus ik zit regelmatig in dit soort bustaxi’s. Alhoewel ik de afkalving van het OV-netwerk verfoei, geniet ik ook van deze luxe eenpersoonsritten die ik mijzelf anders nooit permitteer. 

Waterkoud

Ik stap uit de bus bij een winkelcentrum, in een dorp dat net zo klein is als het klinkt. Brrr. Het waait hier harder dan waar ik woon. In mijn ochtendlijke haast heb ik wél een treinboek en voedsel ingepakt, maar niet voldoende laagjes kleding aangetrokken. De taxi komt over vijftien minuten. Het bankje is heel koud aan mijn billen. Het is hier grijzer dan thuis. De hemel die thuis zo onwennig blauw was, is dat hier niet. Het is waterkoud. Als het nog maar vijf minuten wachten is, begint het te regenen. Van die het-houdt-nooit-meer-op regen, waar ik de afgelopen week aan gewend was geraakt.

Komt die taxi nog?

De taxi komt niet op tijd. Ik begin me nu pas af te vragen aan welke kant van het winkelcentrum de bustaxichauffeur me verwacht. Ik sta misschien verkeerd. Maar de bustaxicentrale heeft mijn telefoonnummer genoteerd dus ze bellen me vast als ze me niet kunnen vinden. Het begint veel harder te regenen. De taxi komt niet. Ik probeer de centrale te bellen maar er wordt niet opgenomen. Ik sta daar, het beginstadium van onderkoeling. En besef dat er geen slecht weer bestaat, alleen slechte kleding. En dat ik slechte kleding aan heb. En weet je wat ik dan doe? Ik beroep mij op mijn retourneringsrecht. 


RETOURNERINGSRECHT

| Het recht dat elke wandelaar heeft om áltijd weer terug te mogen gaan – zelfs al ben je nog niet aan je wandeling begonnen. 

 


https://www.wandel.nl/blogs/wandelwoorden-deel-1-retourneringsrecht/