Nu ik terug ben van fietsvakantie, woon ik gewoon weer in Utrecht. Ik eet weer groenten, het is geweldig. Geen Nutella meer. In de kleine supermarkt bij mij achter kocht ik tassen vol groenten. Toen ik naar huis liep, zag ik deze plant ineens staan stralen. Een wildgeplante  palmkool, die ik wild kon plukken.

Ik gooide die in my smoothy en voelde me nog gezonder worden.

Ik mis op reis zijn. Elke keer als ik in mijn woonkamer achter mijn laptop zit te werken, verlang ik naar een bos of strand of meer of combinatie waar ik precies ditzelfde werk zou kunnen doen, maar dan ’s ochtends en ’s avonds met mijn neus in de wind en mijn tenen in het zand.

Ik probeer manieren te bedenken om vaker zo te kunnen leven. Herinner er mezelf aan, dat dat heus ook kan.