Op de zomereditie van Vol van Smaak op Font aan de Klop had ik een ranjakraam waar je ranja kon maken, proeven en drinken. Wat was dat leuk en gezellig. Het smaakte naar meer.


Onder ons laken verstopten we de bakfiets. We kleedden de boel gezellig aan en verkondigden met borden dat we ranja maakten. Op het toilet hingen we wat guerilla-reclame: Weg met dorst!

Kinderen waren uiteraard dol op de workshop. Het regende verzoeken om op kinderfeestjes te komen met de ranjamakerette. Maar tijdens de ranja worskhop leerde je precies hoe je zelf ranja moest maken. Dus ik zei “je weet nu toch hoe het moet, dan kun je het zelf doen” en wimpelde zo iedereen af. Workshops voor volwassenen vind ik erg leuk, maar ik ben nog geen kinderfee-st. 

De ranjamakers kregen flesjes met hun eigen ranja mee naar huis. Trots paradeerden ze met hun flesjes rabarber-meloen ranja en sinaasappel-kiwi-aardbeimix.

Samen proeven en praten over smaak vind ik het allerleukst.

Het was een fijne editie. Ik vind Vol van Smaak het leukste food event in Utrecht. Ik was op zaterdag in goed gezelschap: Gijs en meneer T waren er de hele dag om al het goeds dat er te krijgen was, te proeven. Hieronder zie je de artisjok met doperwten, de krieltjes met gerookte boter en de cantharellen van Willem en Cammeraat.

Die jongens hadden echt een prachtige keuken meegenomen. Zo eentje waardoor je meteen zeker weet daar echt goed eten te vinden is, de witte koksbuizen deden die indruk ook geen schade toe.  Wat een heerlijk gerecht.

Naast me stonden Thijs-tea-Thijs en Thomas. Ze houden helemaal niet van verspilling (daarom *grapje* staat Thijs op de foto regen in een theepot op te vangen, maar dat komt niet goed uit de verf op de foto). Ze maken Thijs tea van fruit dat anders zou worden weggegooid. Met Thijs wil ik straks enorm graag een keer de keuken in duiken: samen sapjes en andere lekkere dingen maken. Wat fijn om nog zo’n enthousiasteling tegen te komen. Daarvan stikt het op Vol van Smaak en dat vind ik er zo leuk aan.

Ik leerde er ook de Seitan Chefs kennen. Seitan had ik wel gegeten en het snel weggesmeten met het label “not for me“. Ik had van die gedroogde tjap op, die ik niet goed had gekruid. Gelukkig lieten deze chef’s me opnieuw kennis maken met seitan en OMG dat is hartstikke lekker.

Het is schijnbaar enorm makkelijk om zelf te maken, maar daar zag ik de noodzaak niet van in want: gadverdamme. Maar nu is mijn interesse gewekt. Ronald, een van de chefs, nodigde me uit om het te komen leren. Ik vroeg er niet eens om! Met deze leuke vooruitzichten word ik misschien wel een keukenprinses na mijn vakantie.

We hadden nog een paar trostomaten over, die hebben nu eindelijk een nieuwe tuin / een nieuw balkon gevonden.

Als je dit leest en je denkt: “ja! Ik en een paar andere andere volwassenen willen ranja met jou maken”. Mail me dan, want ik wil graag met jullie mixen, matchen, proeven, ruiken, borrelen en sapcentrifugeren in workshop-vorm.