Mijn baas (zie foto) is super tof, maar ze betaalde twaalf jaar lang nogal onregelmatig uit. Eind vorig jaar heb ik daar een gesprek met haar over gehad. Ze was heel redelijk en dacht goed mee. Ze is daarnaast erg knap, aardig en ze heeft heel veel goede ideeën.

Ik ben mijn eigen baas.

Voor mij betekent dat op dit moment: Ik bedenk zelf projecten en verdien daar geld mee (of niet). Ik verkoop dingen in mijn webwinkels. Ik werk als autocue-operator en zoom-facilitator. Ik geef spreadsheetlessen. Ik herschrijf teksten voor een seks-coach-website. Ik beheer de website van een magazine voor mensen in de logistiek (voor een actueel overzicht van wat ik allemaal doe, kijk ik zelf altijd even op mijn eigen website sannebloem.nl).

Sommige van mijn klussen zijn met enige regelmaat, andere komen en gaan. Zo nu en dan raak ik in paniek en wil ik een vaste baan. Ik dacht dat het misschien kwam omdat onrustig word van onregelmatig werk, maar waar ik écht onrustig van word, is van onregelmatige inkomsten. Onregelmatig werken vind ik niet erg, ik kan mijzelf héél goed bezighouden.

Zo lang als ik werk, zo lang heb ik al onregelmatige inkomsten dus ik was gewoonweg niet anders gewend. Er stond altijd wat geld op mijn rekening. Soms wat minder. Als ik het had, gaf ik het uit, maar nooit heel veel. Ik spaarde een beetje, probeerde mijn  spaarpotje peil te houden. Vaak was ik arm en kon ik maar net rondkomen. Ik ben nog niet heel goed in goed verdienen, maar ik probeer me erin te ontwikkelen. Gelukkig spaarde ik toch ook al voor mijn pensioen.

Ik had weinig geld, geen overzicht, weinig controle. Als het op was op mijn lopende rekening maakte ik weer wat over van mijn zakelijke rekening. Ik deed maar wat.

Toen ik plotsklaps helemaal geen inkomsten meer had en tijdelijk TOZO kreeg (lees in mijn verhaal hoe blij ik daarmee was), kreeg ik wat meer behoefte aan overzicht. Wat ik nou eigenlijk uitgaf, nodig had, spaarde. Ik vroeg een evaluatiegesprek aan met de financiële afdeling van SanneBloem. Ik wilde een vast loon.

Ik vond het lastig in te schatten hoeveel ik mezelf moest geven, dat vertraagde mijn nieuwe loon-plan. Ik bedacht toen maar een redelijk willekeurig, mooi rond bedrag, dat zou mijn loon worden. Als het veel te weinig of veel te veel bleek elke maand, kon ik nog bijsturen. Vanaf toen kreeg ik elke maand op de 22e een vast bedrag op mijn lopende rekening.

Het is een verademing. Ik had geen idee dat ik daar behoefte aan had. Elke maand hetzelfde geld!

Aan het einde van februari was ik blut. Ik vertelde trots tegen iedereen dat ik geen geld had. “Ik moet de vriezer leeg eten!”

Ik heb genoeg, maar ik kom dus maar nét uit. Mijn loon is dus precies goed! Ik ben blut in de geruststellende wetenschap dat ik al ras weer een nieuw geld krijg. Heb ik aan het einde van een maand wat geld over, dan gaat dat naar de spaarrekening. Heerlijk.

Naast mijn spaarrekening heb ik een flink aantal virtuele spaarpotjes aangemaakt, waarin ik spaar voor kosten in de toekomst.

  • vakantiegeld (geweldig)
  • vakantiespullen (ik wil een geweldige tourfiets en oranje fietstassen)
  • studie / opleiding (ik wil me blijven ontwikkelen)
  • studieschuld terugbetalen (…)
  • btw  (die ik elk kwartaal moet betalen aan de belastingdienst)
  • huis-opknap-potje (als ik daar geen geld in zou stoppen vind ik al het opknappen te duur, nu zit dat potje vol en ga ik ineens huis-opknap-dingen doen – is de theorie)
  • waterschap & zorg bijdrage (altijd net te veel om leuk van de lopende rekening te betalen)
  • onverwachte uitgaven ()

Veel spaargeld en toch blut. Ik vind het heerlijk.

de afbeelding maakte ik zelf - voor mijn brief voor Zusterhood 2021