Het begint met een zak mungbonen in je kast.

Ik heb deze 2 jaar geleden in m’n kerstpakket gekregen, ik vroeg altijd een hele krat boodschappen aan de kerstman. Andere wensen dan luxe boodschappen, kon ik niet goed bedenken. Ik was ook erg arm, de honger had een luide stem.

Toch at ik niet vaak mungbonen. Ze zijn heel lekker, hebben een nootachtige smaak, maar veel recepten heb ik er niet mee.

Nu vond ik ze weer, dus ik bevrijdde ze uit hun bewaarfles en goot er een heleboel (veelteboel) in een glazen pot. Ik spoelde de bonen om, goot het water weer weg. Met deksel op de pot zette ik ze in de gangkast, die bij ons lekker warm is, maar kamertemperatuur is voldoende.

Zo spoel je ze elke dag. Na een of twee dagen beginnen ze al te kiemen. Vanaf dan kun je ze al eten, dus op mijn verjaardag zette ik een schaaltje met gekiemde mungbonen klaar als belachelijk gezonde snack. Ze zijn heel zoet, dus een gek idee is het niet eens.

Na 3 dagen komen er al veel groene schillen bovendrijven als je afspoelt, handig want die kun je er dan afscheppen met een lepen (minder kans op schimmel) of met je handen (als je daar niet zo bang voor bent). Dat kun je blijven doen, tot ze bijna allemaal weg zijn.

Na 5 dagen zijn ze al mega groot:

Na 6 dagen zijn ze nog groter, kun je het verschil zien?

Na 9 dagen lagen de laatsten zo op mijn bordje:

Nu is het echt taugé geworden. Zomaar uit een potje met een beetje geduld en water. Het blijft toch een wonderlijke zaak, dat groeien.

Naast de taugè ligt een boterham met zelfgemaakte kaas, een noodgreep omdat de melk zuur was geworden. Hierover later meer.

zelfgemaakte tauge zelf tauge maken