Er zijn veel manieren om pepers te bewaren. Meneer T’s voorkeur heeft het “in de vriezer gooien”. Wat ik begrijp want daar komen ze er fris en vers uit. Als ze ontdooit zijn, zijn ze als nieuw. Maar helaas ruikt en smaakt alles wat uit de peper-la komt naar peper en dat hoeft van mij niet zo.

Dus ik had een grote naald uit de kast gepakt en heb alle pepers doorregen met kooktouw, dat we altijd in huis hebben want het is het kalender-touw. We hadden allerlei verschillende soorten, in allerlei verschillende kleuren. Door de pepers heen prikken voelde gek, maar volgens meneer T kon het geen kwaad. Bij het rijgen droop het touw van de peper-hitte en ook je handen zitten onder. Je moet dus niet door je ogen wrijven. Door schade en schande etc.

De geregen pepers hing ik een tijdje aan de verwarming om ze te laten drogen, het was een mooi gezicht.

Daarna knoopte ik ze aan een kleerhanger en zo bleven ze een tijdje in de keuken hangen. Ze bleven er mooi uitzien, maar ondertussen!

Ze droogden niet snel genoeg dus de schimmels nestelden zich in hun peper-buikjes. I could care less maar meneer T wilde natuurlijk graag z’n pepers eten.

Toen we na het bakken van het een of ander een nog warme oven hadden, legde meneer T de pepers in de oven om na te drogen (na 6 maanden dus hadden we dit eerder gedaan dan had het wellicht wel gewerkt). Het hele huis begon naar pittig gras te ruiken, als ik de keuken in liep moest ik al hoesten.

Na een uur drogen en een paar willekeurige verpulveringen bleek dat bijna alle pepers van binnen beschimmeld waren. Alleen de grotere rode pepers waren nog goed. Die werden dan ook tot stof gemalen, resulterend in een klein potje chili-poeder. Maar wel zelfgemaakt.

Zo leer je dingen.

• bij het drogen van pepers de pepers niet doorboren en op een warme plek hangen zodat ze sneller drogen.