Het was stil hier.

Ik was druk met het zoeken van een nieuw huis, het (grootdeels) stoppen met het organiseren van markten, met op vakantie gaan naar Zuid Afrika. In de afgelopen maanden deed ik niet veel dat ik het (hier) beschrijven waard vond.

Ik verhuisde van huis-van-vriend-die-op-vakantie-is naar huis-van-vriendin-die-op-vakantie-is, naar Zuid Afrika, naar huis-van-vriendin-die-op-vakantie-is. Ik vond het heerlijk.

Al die huizen hadden voordelen en nadelen. Hadden verschillende matrassen en luxe dingen die ik niet heb. Ze hadden stokken in de woonkamer staan die zo mooi waren dat ik nu ook stokken in de woonkamer wil. Het ene huis was in een fantastische wijk en iedere dag fietste ik door de Kanaalstraat, ervan genietend zo veel mensen tegen te komen, zo veel leven en zo veel bijna-ongelukken. Het andere was veel te ver van de stad naar mijn smaak, maar dat zorgde ervoor dat ik elke dag minstens een uur fietste en daar werd ik heel fit van.

Espressopotje, ik wist niet dat die dingen zo heetten (betere foto)
Foto van internet geplukt*, de mijne is veel groter en is door een vroeger vriendje van de stort gered, ik vind het nog altijd een van de beste cadeau’s.
*al mijn spullen zijn ingepakt dus ik kan er zelf geen foto van maken. bron.

Er waren eenpersoonsdekbedden (nee!) en hele grote tweepersoonsdekbedden (rrr). Blenders, huisgenoten, in elk huis een andere manier om koffie te zetten (pannetje, espressopotje, van die korrels waar je heet water bij giet, Nespresso). Er waren verschillende melkopschuimapparaten, plafonds (eerste foto van dit bericht), een oven die dichtgehouden moest worden met een in tweeen gebroken kunstwerk. In die huizen waren feestjes (jarig), dinertjes (kerst), opnames (scheurkalender).

Hier hoort ze waarschijnlijk iets achter zich

In het huis waar ik de komende dagen logeer heb ik een kat. Een heerlijke kat. Die vaak geluiden hoort en dan de verkeerde kant op loopt om ze te onderzoeken. Die altijd naar buiten wil en dan onmiddellijk weer naar binnen en die één favoriete tegel heeft in de inloop-kledingkast waar ze altijd op zit en op krabt. Ze heet Piepje en meneer T en ik beschouwen haar als onze petekat. Ze logeerde eerder eens bij ons, dat was heel gezellig. De moeder van Piepje is op vakantie dus kan ik hier luisteren naar het gepiep van piepje als ze op de vensterbank zit en een vogel zit.

In dit filmpje zie je haar. Eerst is ze geschrokken van een geluid achter haar, dan praat ze tegen de vogels. Je hoort het maar zachtjes.

Het zijn oefenhuizen. Achter alle kenmerken van de huizen staat een mentale notitie: wil ik straks ook (stapel met 100 boeken, geen tv, buitenruimte), wil ik liever niet (afwasmachine), wil ik maar kan ik niet betalen (was-droogcombinatie).

Vlak voor mijn vakantie naar Zuid Afrika mocht ik bij een appartement gaan kijken in het centrum van Utrecht. Het was groot, centraal, fantastisch, het had een schuurtje en vanaf komende dinsdag is het van mij.

De komende weken worden klusweken. Verzamelweken. Vol vloerschuurdagen en schildermomenten. Ik heb bijna geen meubels, geeneens een bed. Mijn tienerkamer was helemaal paars. Van de muren tot de vloerbedekking, zelfs alle accessoires waren paars. Ik vertrouw mezelf niet met interieurbeslissingen. Ik heb geen idee hoe ik een heel huis moet gaan inkleuren noch inrichten, en toch ga ik het doen.