Aan het begin van de winter is ons balkon grauw. De muntplanten staan er nog, maar van hun leven is weinig te merken. Het zijn bruine staken, met restjes blad. Maar munt is heel sterk, probeer er maar eens van af te komen in je tuin. Komende lente zullen er weer kleine groene blaadjes verschijnen.

Mocht ik daar aan twijfelen dan staat in de keuken nu het bewijs. Meneer T is zich aan het specialiseren in de Indiase keuken. Hij kookt inmiddels gelijk of beter aan de plek waar we voorheen zo graag afhaalden na een zware (markt)dag. Voor de yoghurtsaus die erbij hoorde (met kerst gingen alle remmen los en maakte hij butter chicken met zelfgemaakt naanbrood, rijst en yoghurtsaus) hadden we munt gehaald bij Perse Polis. Het komt uit een land waar ik nog nooit geweest ben, waar munt nu wel wil groeien en kost bizar genoeg maar 35 cent.

Het was een mooie groene bos, waar we maar weinig van nodig hadden. Je kunt er dan thee van trekken, maar dat deden we niet. Het bosje bleef staan. Een keer in de week gooide ik het groenige water weg, vulde het potje met vers water. De bladeren verdorden steeds verder en ineens verschenen er jonge groene blaadjes. Er zit zo veel levenskracht in munt.