Gisteren was het een maand geleden dat ik besloot elke dag een stukje te schrijven. Waarover wist ik niet. Ik had nog geen thema

Al heel snel werd het thema “gisteren”. Door op te schrijven wat er gisteren gebeurde, vertelde ik veel meer dan ik dacht te gaan vertellen over hoe het met me gaat.

Online schrijvend besefte ik hoe spannend het was om te delen hoe dingen voelen achter schermen (hier letterlijk). Want mensen zien normaliter alleen: ze loopt daar en ze lacht (of ze kijkt raar). Nu schreef ik over workshopstress en over herstellen na doodgewone wandelingen.

Ik dacht bijna elke dag: “schrijf nu gewoon weer eens iets leuks!” Ik wilde ophouden met al dat dramatische gezeur dat ik opschreef, maar dát was wat er was, dat “drama”. Ik kon wel jokken en zeggen dat het allemaal goed ging, maar dat wilde ik niet meer. En het was geen gezeur.

Zoals ik al wist, was het schrijven louterend. En het was sowieso fijn want ik schreef weer! Ik liet weer eens wat horen aan de buitenwereld. Ik voelde hoe ik niet alleen op mijn blog maar ook in de wereld weer uit m’n schulp kroop, vaker weer kon afspreken, hoe ik langzaam weer bijkom.

Maar in het afgelopen jaar kwam ik er ook achter dat ik nog veel moest uitzoeken, genezen en met mensen en situaties anders moest leren omgaan, te beginnen met mijn omgang met Sanne Bloem zelf.

Een maand lang dagelijks schrijven was prima te doen, maar dat ga ik niet blijven doen. Ik schreef élke dag minstens één uur!

Dat zoveel schrijven een hele belasting is, dat wist ik ooit al, dit was precies hetzelfde als toen ik mijn boek schreef (en daarvoor een maand lang elke dag een dag van mijn vakantie beschreef), maar die kennis was naar de achtergrond geraakt. Maar het was ook fijn want elke dag had ik een taak, en ik vond het nog leuk ook.

Het dagelijkse regime hielp me mijn schrijfspieren op te warmen. Elk dag (minus, leuk toeval, gisteren) schreef ik een stukje.

Niet elke dag gebeurde er iets interessants of voor de hand liggends om over te schrijven, ik moest soms echt even speuren, maar dat was leuk! Ik lichte er dingen uit, die ik zelf ook nog niet had gezien. En het heel eerlijk delen, over hoe het echt voelde en wat ik echt dacht, dat was gaaf.

Komende tijd ga ik op een ander tempo schrijven. Het is mijn voornemen om elke week twee stukjes te schrijven. Ik publiceer ze steeds op woensdag en zaterdag. Dat zijn dan ook stukjes over mezelf en over ‘gisteren’ alleen is gisteren dan niet echt gisteren.

Wil je niks missen (schrijf je dan maar gauw in voor mijn wekelijkse blog-update-mail op zaterdag )

Ik zou sowieso as. woensdag even komen lezen, want ik was (“gisteren”) namelijk op een illegale rave en de drank was er gratis.

Een maand lang schreef ik elke dag een stukje, Wil je de serie chronologisch lezen  begin dan hier.

Ja, weer een schrijfgifje gemaakt 😏