Er was eens een argeloze consument (jij wellicht) die de keus kreeg tussen small, medium of lars (ik moet wel lars schrijven, ik vind het leuker). Die consument koos medium, natuurlijk, want small is te klein en lars is te groot. Denk je dat de keuzegever wilde dat jij koos voor de optie die het beste in je buikje paste? Haha, nee joh gekkie. Die keuzegever wil zo veel mogelijk geld verdienen. En medium dat klinkt lekker.. middel, in het midden, gewoon, normaal.
Noemt men de portie ‘normaal’, ‘groot’ en ‘extra groot’, dan kiezen de meeste kopers voor ‘normaal’ omdat we aannemen dat de naam van de portie een objectieve beschrijving is van de hoeveelheid, en niet dat het een verkooptechniek is. Of om een consumentenpsycholoog te citeren: “Het probleem is dat er geen standaardmaten bestaan voor een small, medium of large verpakking” en wij consumenten denken wel: “oh, doe maar gemiddeld”.
Wil je dat iedereen kiest voor de grootste portie, dan maak je die naar verhouding goedkoper dan de kleinere opties, voila: het principe van supersizing. Je voelt je een dief van je eigen portemonnee als je het niet doet.
Nu was ik op een zondag bij koffieschenkerij Brauhaus in Utrecht, waar op de kaart geen s/m/l staat maar 1 en 2. Pour quoi? Koffiebrauwer Olivier vertelde waarom: een koffiemachine maakt 1 koffie of 2 koffies tegelijk. Koffie komt enkel of dubbel, ze werkt dat apparaat. Grote ketens (MacDonalds en Starbucks voorop) maten zich arbitraire maten aan en hup, zo sta je als koffiekoper met een ferme behoefte aan cafeïne, ineens met een halve liter koffie in je handen: een lars.
Bij Brauhaus kies je voor een enkele of een dubbele koffie. Met andere woorden: zij verkiezen de logica van zijn product boven de verkooptruc van s/m/l en Olivier legt uit: ze doen dat daar met een reden. Hij zei dat hij wilde dat mensen bewust die keuze maakten, zijn behoefte om mensen wakker te maken is groter dan zijn behoefte om geld te verdienen. Verfrissend. Ik wilde hem een kusje op zijn voorhoofd geven, maar hield me in.
Naar aanleiding van zijn verhaal over portie-waanzin, ben ik meer gaan lezen (en bekijken) over porties. Ik trek het natuurlijk naar de supermarkten, roots of all evil als ze zijn. Blijkt dat de verpakkingen de laatste jaren steeds groter worden, zodat we meer gaan eten. Grotere verpakkingen lijken geen probleem: meer waar voor je geld toch? Tsja, je hebt ineens ook meer tijd nodig om grotere broeken te kopen want een van de redenen dat mensen steeds dikker worden, zijn die grotere verpakkingen. Of in bredere zin: de kennis van porties verdwijnt, en onze taille daarmee ook.
Hier is de uitzending van radar over het groter maken van verpakkingen. Kijk en huiver!
Zo, weer wat extra redenen om niet meer naar de supermarkt te gaan: bij de niet-supermarkten mag je namelijk vaker zelf kiezen hoeveel je wilt. Je moet er bedenken: “Wat heb ik nodig?” en hebt iets minder last van het bombardement aan informatie van de supermarkt en al zijn productaanbieders: MEER KOOP NOU MEER! Deze verpakking heeft nu 20% meer inhoud! De tweede is gratis! De grotere is relatief goedkoper dan de kleinere.
Plus de supermarkt is een obesogene omgeving, aaah. Kijk het filmpje als je niet weet wat dat is. Klinkt net zo dikmakend als het is.
Ik was bij de Perse Polis (ja weer) waar ze alleen maar zakjes van 500 gram van onze lievelingsrijst hadden. Ik vroeg naar de kilo-zak (op) maar ze hadden wel een 5-kilo zak zei de baas. Geen schreeuwerige borden, gewoon een onduidelijke stapel met zakken rijst achterin de winkel (bij de andere enorme zakken rijst), een van de medewerkers kwam de zak naar me toe brengen. (Kusje op hun voorhoofd)
Wij eten veel rijst de laatste tijd. Meneer T vertelde me vandaag ernstig dat hij in een rijst-fase zit, waarop ik met opgetrokken wenkbrauwen naar onze 5-kilo zak rijst keek: “echt?”. We hebben dus veel rijst in huis, omdat we dat veel eten.
Het was ook nog eens goedkoper en makkelijker dan steeds 500 gram rijst kopen. Maar over quantitatieve aanbiedingen moeten we het later nog eens hebben, want daar kan ik ook een boek (in elk geval een blog) over schrijven.
Wat was de laatste keer dat jij voor een portie keuze stond en wat koos je?
bronnen:
- On man’s tall is another man’s small: how portion size influences food choice (abstract)
- Small, medium, large or supersize? The development and evaluation of interventions targeted at portion size
- Psychologie achter de verleiding van de megaverpakking – van de consumentenpsycholoog, alles op die site is interessant, ik ga weer even verder lezen.
Mensen zeggen wat
Cadeau
"Interessant verhaal - zelf houdt ik niet zo van mijn eigen verjaardag vieren, ..."
Pieter Smagge
"Grappig, die ojee-reacties, maar op het podium is best eng in het begin ..."
Margo
"Heee Sanne, Wat een heerlijk stuk. Op deze manier had ik nooit naar ..."
Pieter Smagge
"Dank je Sanne, dit was mooi om te lezen. Fijn dat je weer ..."