Vroeger rookte ik, vreselijk, en veel. Het was ellendig en ik wilde ermee stoppen maar dat leek ZO ENORM MOEILIJK. Het was een berg en ik zag er zo tegenop.

Toen las ik dat ene boek van Alan Car dat we allemaal kennen en op een dag had ik ’s middags nog niet gerookt en ik dacht: laat ik dit maar volhouden. Het was niet gemakkelijk en soms beukte ’s middags ik met mijn vuisten op mijn bureautje. Ik was ZO gefrustreerd. AAAAAAH.

Toen ging ik maar hard lopen. Omdat ik niet anders kon, omdat ik zo boos was en omdat ik nu longen had die steeds minder begonnen te piepen als ik ademde. En omdat mijn hoest weg ging. En omdat het zo lekker was om te rennen als je niet meer weet wat je met jezelf aanmoet.

Ik vond een gratis podcast van Todd Lange. Hij vertelde me precies wat ik moest doen. Het is voor mensen die echt nog helemaal niet hardlopen en die 5 kilometer willen kunnen rennen. De eerste les mag je 2 minuten hardlopen en dan 3 minuten uithijgen. Ik had het nodig.

Ik rende en rende maar door. Ik stopte toen weer even met hardlopen, begon, stopte, meestal als ik 5 kilometer kan dan is de uitdaging weg en vergeet ik ineens weer hoe lekker ik het vind om te rennen. Ik werd ook mijn rondje door mijn lelijke wijk beu. Bijna nergens waren bomen of een andere illusie van natuur.

Ik begon zelfs weer even met roken. Stom. Ik snap wel waarom. Ik wilde iets uit het leven halen, iets rebellerigs en ik was verwarde roken ermee. Toen las ik De Opluchting van Jan Geurts. Ik was er helemaal klaar mee.

Een week voor carnaval stopte ik me roken, rookte fluitend niet op zo’n ‘moeilijk’ moment. En geniet er nu ca. 3 keer per week van dat ik niet rook. Het is geweldig. Ik vind het zo fijn om niet te doen.

Toen pikte ik ook het hardlopen weer op. Ik haakte halverwege de podcast van Todd aan. Stukjes van 2 minuten rennen was aan mij niet meer besteed. Al snel rende ik 5 kilometer, maar snel rende ik niet. Nu ik 5 kilometer aaneenstuk kon rennen lag het gevaar op de loer dat ik weer zou stoppen en ik wilde juist doorrennen dus ik surfte naar Todd z’n site en vond zijn training om 5 kilometer sneller te gaan rennen. Met allerlei oefeningen, een heel programma van een maand waar ik me enorm trouw aan houd. Het is heerlijk. Het kost $10 en het is het meer dan waard.

Ik ren nu 4 dagen per week. Gisteren rende ik een heel stuk met intervallen en ik ging kapot. Thuisgekomen keek ik directemundo op mijn boordcomputer en zag tot mijn genoegen dat ik 8 kilometer had gerend. Huppa.

Nog steeds is het fijn om frustraties weg te rennen. Laatst  was er een Ernstige Nieuwe Ontwikkeling Waar Ik Me Met Moeite Bij Neer Kon Leggen en toen ging ik maar rennen. Bij elke stap dacht ik aan de Ernstige Nieuwe Ontwikkeling Waar Ik Me Met Moeite Bij Neer Kon Leggen. En de dag erna weer. En rennende werd het minder, het wordt sowieso minder moeilijk met de tijd, maar rennend is het fijner. En terwijl ik rende begon ik aan andere dingen te denken. Je hebt ineens zo veel tijd om te denken en zuurstof in je longen en zo bedacht ik me weer dat ik altijd al een keer ver had willen fietsen en ik fietste ver.

Ik was op een festival op Vlieland (#ITGWO) en zelfs daar stond ik vroeg op om te rennen.

De laatste dag van mijn vakantietje op Vlieland had ik ook moeten rennen, maar ik had de kracht niet. Ik miste één dag. En voelde me niet al te schuldig.

Maandag is de laatste dag van mijn training, dan ga ik 5 k rennen en timen om te zien of ik het nu kan rennen in minder dan de 30 minuten waarmee ik begon. En dan! Dan is er even geen uitdaging, maar ik heb lang geleden de 10 kilometer-training al een hele tijd geleden gekocht dus waarschijnlijk ren ik over een poos lekker door naar 10.

Alle trainingen van Todd raad ik van harte aan, hier staan ze.