In kleine pannetjes onhandig bakken. Iedereen die lekker zelf mag prutsen. Lekker veel stokbroodeten. Spelen met je eten. Zelf kiezen wat jij lekker vindt. Van alles op tafel een hapje nemen. Kruidenboter. Al het eten is in kleine stukjes gesneden. En de pannen zijn superrrr klein. Zo leuk.

Nadelen zijn: het duurt lang voordat je kunt eten, het is moeilijk is om je ingrediënten tot hun volle waarde te laten komen en je hele huis en al je kleren ruiken nog weken naar gourmetfeest (de nadelen vond ik op wikipedia)

Gisteren was ik jarig. Ik vierde het met een gourmetfeest.

Ik vind het leuk om een verjaardagsactiviteit te bedenken volgens het volgende patroon: mijn randvoorwaarden + zelf iets (creatief) toevoegen/maken.

1. Ik zorg voor de randvoorwaarden (de dingen die je nodig hebt). Die dingen zijn precies mijn smaak en volgens mijn waarden.
2. Dan moet iedereen komen en doen wat ik had bedacht dat ze moeten doen (nu: gourmetten), maar ze mogen binnen die randvoorwaarden wel hun eigen creativiteit laten losbarsten (zelf kiezen welk vlees, welke pannekoeken, waar ze zitten, hoe laat ze komen, etc).

Dat patroon is trouwens ook de leidraad van mijn hele werkende leven. Alles wat ik bedenk en doe gaat volgens dat patroon. En als ik iets anders probeer te bedenken of in de markt te zetten, dan wordt het nooit wat,.

Ik had er veel zin in, had de dag van te voren bijna alle boodschappen gedaan. Naar heel veel vlees kopen keek ik niet uit. Ik hou niet van grote bergen vlees, dat vind ik zielig. Dus ik kocht een flinke selectie vega-vlees.

Een een groot deel van de gasten zit ergens op de schaal van ik-eet-thuis-nooit-vlees tot veganisme. Een klein aantal gasten eet wel altijd vlees, voor hen vond ik het ook een heel leuk feest want zij konden nu ook eens wat rare vega-zooi proberen. Voor hun comfortzone kocht ik ook één bakje biologisch gehakt en een schaaltje met zalm en gamba’s.

Een paar mensen kwamen ’s middags helpen met voorbereiden. Zij begrepen dat het nogal een hak- en snijwerk is. En er moesten slingers opgehangen, tafelkleden op de tafels, overal moesten stoelen vandaan worden getrokken. We zochten borden in de schuur, sloten alle gourmetstellen aan.

Alle gourmetstellen? Jazeker, drie stuks.

Er kwamen per ongeluk twintig mensen gourmetten. Ik had gewoon op volle kracht mensen uitgenodigd en toen kwamen alle ja’tjes en misschien’tjes maar binnen. Als mensen app’ten dat ze helaas niet konden, ap’te ik terug “gelukkig maar”. Ik heb een zeer riante woonkamer / kantoor / atelier / scheurkalender-hoofdkwartier, maar meer dan 20 gourmetters krijg ik er niet in hoor.

Ik leende twee gourmetstellen en vroeg Corien op jacht te gaan naar een gourmetstel bij de Kringloop bij haar op de hoek. Zij heeft een kringloop-gave, dus ze appte me al snel terug dat ze een prachtset had gevonden, compleet met 6 pannen en een poffertjes opzetstuk. En dat dat topstuk à raison de € 6,50 tevens mijn verjaarcadeau was. Yes.

Om kwart voor het feest begonnen we al lekker te gourmetten want we hadden geen lunch op en zo bakten we uren door. Niet alle gasten kwam op het zelfde moment, dus het paste allemaal prima. Ik kreeg cadeau’s, knuffels, groenten, planten.

Steven bedacht dat we een scoreformulier konden maken voor alle soorten zodat je ook daadwerkelijk kon onthouden wat je nou lekker vond en wat niet. WAT EEN TOP IDEE.

Mijn vader (“sla is voor knijnen”) was erg te spreken over de vegetarische shoarma van de Vegetarische Slager. Bijna iedereen was dolenthousiast over halloumi, de Cypriotische kaas die je goed kunt bakken (kopen? vraag je kaasboer).

De zelfgemaakte pindasaus viel erg in de smaak, hier heb ik het recept gezet. De kruidenboter was ook receptvragenswaardig.

Mijn neefje was er, mijn vrienden uit verschillende kringen, mijn stiefmoeder: het zat allemaal door elkaar. Een paar van mijn favorieten konden niet, maar soit, we kunnen komend jaar nog heel vaak gourmetten, nu ik mijn eigen set heb.

Ik vond een fles champagne, plopte die en heb toen mijn eigen verjaardagslied maar ingezet (de gasten waren er nog niet aan toe gekomen).

Tot diep in de nacht kletsten we nog na. Ik had iedereen expliciet van 17 tot 21 uur uitgenodigd (dan kon ik om 21 uur iedereen wegsturen als ik te moe was) maar het bleef maar leuk.

Ik denk dat ik tot twee dagen daarna een kater heb gehad, misschien langer maar toen kon ik niet meer zo goed onderscheiden waardoor het kwam dat ik zo emotioneel was en de boel nogal snel een beetje somber inzag allemaal. Mijn kater was niet alleen van de alcohol, alhoewel dat bijdraagt. Het is ook een sociale kater. Van zo veel praten, van alle indrukken, alle dingen die anders gingen dan ik wilde (en de schokjes die dat geeft) en zo veel dingen die gezegd zijn, die vergeten zijn, het gourmetpannetje dat ik kwijtraakte.

Het is mijn kater die dan nog ruim twee dagen petieterige details naar boven peutert van dingen die ik niet goed heb gedaan in mijn eigen ogen. Die maakt dat ik om álles moet huilen. Ik moet mezelf dan blijven zeggen: “het was leuk. Je bent moe en daarom voel je je nu zo sip en somber. Daarom is je emotionele weerbaarheid beperkt.”

Het was fijn! Komend jaar wil ik nog heel vaak gourmetten! Foto van kleine Sanne die toen al van gourmetten hield:

Ik heb een heel goed idee: 

Geef ook een gourmetfeest: vraag al je gasten om zelf een (favoriete) vega-optie en een in gourmetformaat gesneden groente mee te nemen. 
Iedereen draagt zo iets bij, je kunt lekker spelend eten en door allemaal een beetje mee te nemen, kun je nu eindelijk dingen naast elkaar proberen. (ik heb deze formule al eerder geopperd bij de pindakaasproeverij)Ik ga dit sowieso doen komend jaar. 

aanvullend topidee: maak een scoreformulier zodat iedereen elkaars vega-optie kan onthouden.