Het zou warmer dan 30 graden worden, die dag dat Joris en ik 5 (vijf) Nederlandse speelfilms zouden gaan kijken. We keken nog eens kritisch naar de lijst met titels en besloten de eerste twee films te ontduiken. We stapten niet uit maar over in Amsterdam en stonden met onze tenen in het zand. We renden de zee in. Zwommen tot waar we niet meer konden staan. We renden de zee uit, misten de trein, misten bijna de bus, maar de chauffeur stopte voor ons, halteloze passagiers.

Zo arriveerden we maar 10 minuten te laat voor de eerste speelfilm: Een echte Vermeer (regie: Rudolf van den Berg). Het verhaal over een kunstvervalser (Jeroen Spitzenberger) en zijn motieven. Er spelen een aantal vrouwen in mee maar die waren er heus alleen voor de sier. Een prachtige Vlaamse muze (Lize Feryn) die enkel zwoel kan kijken maar waar de hoofdpersoon desondanks hopeloos voor valt. De cameravoering was niet in lijn met het tijdsbeeld van de film. De muze steekt een sigaret aan en schrikt. Cut naar closer, cut naar closer en cut nóg closer. Tamtamtam! Drama. De muziek was erg dramatisch. Ik raad ‘m je niet aan.

Na een korte pauze door naar Waldstille (regie: Martijn Maria Smits). Blijkbaar kan toch: goeie Nederlandse films maken, ik ging me al zorgen maken. Over het plot van deze film wil ik je niets zeggen, liever laat ik je zonder voorkennis deze film beleven. Het is geen pretfilm. Als je één keer moet lachen dan heb je mazzel. Een trage film, soms net iets te traag dan. weet. je. al. wat. er. zo. gaat. gebeuren. En dan denk je nee het zál toch niet. Maar het zal. Mooie cameravoering, mooie kleuren. Raar verhaal, ik moet nog even gaan nazoeken of de situatie in de film wel rechtsgeldig is. Ik herkende tot mijn grote genoegen Jelka van Houten, wiens acteerwerk ik waardeer, maar toen wist ik wel meteen: zij is vast niet ingevlogen voor dit ene frutzinnetje. Zij doet vast nog meer, en dat deed ze. Het bekende-acteur-effect.

De laatste film van de dag, Riphagen, werd ingeleid door regisseur Pieter Kuijpers. De film duurt 2 uur en een kwartier. De film is inderdaad net te lang, maar het mag want het is een fantastische film. Spannend, meeslepend. Hoofdpersoon is oorlogsmisdadiger Andries Riphagen, in een glansrol van Jeroen van Koningsbrugge. Jeroen, die ik alleen ken om mee te lachen, die zet een overtuigende, charmante en toch echt slechte schurk neer.  Eentje die zich niet bedient van grappen, slechts een keer zie ik een glimp van de grappenmaker. Wanneer hij de vader van zijn toekomstige vrouw afranselt, en diens vrouw en dochter opdraagt om de vader ook een paar tikken uit te delen. Maar het kan, het past bij de macho Riphagen. Ik werd direct verliefd op Kay Greidanus. Deze Arische droomjongen in de rol van Jan van Liempd, kende ik nog niet, hij kan acteren als een beest en hij is buitensporig knap. Toen hij in paniek schreeuwde WELKE GRENS?? Wilde ik roepen: ERGENS BIJ BELGIE JAN!!, en dat wíst ik toen nog helemaal niet! Verder: goeie kostuums, interessant plot, geen “goeie” in de hoofdrol, toch weer een film over de tweede wereldoorlog (het kan blijkbaar nog steeds) en kun je best meerdere keren kijken (omdat je soms toch even denkt: maar wie was dát nou ookalweerprecies). Ik verwacht dat deze films een bak aan prijzen gaat winnen.

De grote gemene deler: alle hoofdpersonen roken als ketters. En alle vrouwen zijn er alleen om iets te veranderen of te bewerkstelligen bij de mannelijke hoofdpersoon. We wandelden het luchtverkoeler uit, grepen de laatste stralen zon in het park aan. Naast ons zat een man die 12 jaar had vastgezeten en geen enkele vrouw mocht laten passeren zonder commentaar. We aten chocolade en probeerden niet over de films te praten om elkaar niet te veel te beïnvloeden. Wij rookten niet als ketters, dat soort dingen doen we niet meer.

>>

Als lid van de geschreven filmpers mocht ik natuurlijk naar deze persvoorstelling (je kent me). Wil jij ze ook allemaal zien en zelf beslissen wat je ervan vindt? Ze draaien allemaal op het Nederlands Film Festival in Utrecht eind september 2016.

Een echte Vermeer (https://www.filmfestival.nl/publiek/films/een-echte-vermeer)

Waldstille (https://www.filmfestival.nl/publiek/films/waldstille)

Riphagen (https://www.filmfestival.nl/publiek/films/riphagen) (hoi Kay)