Leren breien op feesten en partijen, maak me ervoor wakker!
Ik wilde tijdens de pandemie online breilessen gaan geven, Club Gewoldig, zou het heten. Toch niet…

Ik ben een goeie breier. Toen ik studeerde kwam mijn vriendin Maya bij me langs met een paar breiwerkjes van haar leerlingen. De waren de armzaligste werkjes met veel gaten waar steken hoorden te zitten. En enkeling was gewoon nog niet ver genoeg gekomen. Zij ging iedereen op weg helpen.

Ik wilde haar helpen, maar was het breien verleerd.

Ik zat net met een rijtje armetierig opgezette lusjes in de handen toen Maya gebeld werd en wegliep. Ik zat met dat breiwerk en ontdekte dat niet mijn hoofd maar mijn handen nog precies wisten hoe ik breien moest. Ik heb het ook ooit geleerd van iemand als Maya.

Toen Maya ophing, tikten mijn pennen al met een aardig tempo. Ik ben daarna anderhalf jaar blijven breien. Ik studeerde ook nog wel eens, maar verder: breien. Hele lappen. Ik leerde mezelf heel veel nieuwe steken en trucjes. Ik ging dat weer aan mensen leren op festivals, op workshops, vrienden. Ik wist precies waar ik restjes wol kon vinden, want ik werk het liefst met reeds bestaande materialen.

In het wo(e)llige midden van de pandemie bedacht ik dat ik mensen via Zoom wilde leren breien. Het was koud, we zaten thuis, van breien kreeg je geen corona. Samen breien, met Club Gewoldig.

Je zou middels een strippenkaart vol woordgrappen kunnen betalen en per post pakketten bestellen met (tweedehands) wol en naalden.

Na een oefensessie met een paar enthousiaste bekenden, concludeerde ik dat het niet binnen mijn macht ligt om mensen te leren breienzonder dat ik ze af en toe fysiek de juiste kant op kan duwen. “Nee, je hand nu zo overrrrrr dat naaldje daar”. Er zijn al voldoende filmpjes op youtube waar je het kunt leren, die mensen leggen het ook veel beter belicht uit.

Ik vind het nog steeds leuk om mensen te leren breien, ik heb geen online club Gewoldig, maar ik kom graag jouw partijtje gewoldig maken.