Wie een tuin heeft, wil lieveheersbeestjes. Zij eten de luizen die vast en zeker ergens een van je planten willen koloniseren.

Waar luizen zijn komen vaak vanzelf lieveheersbeestjes, maar ons balkon is hoog en ze vonden ons vorig jaar niet vanzelf.

We proberen soms de natuur een handje te helpen door er ergens een te vangen en haar dan uit te zetten op onze luizenplanten. Maar ze verdwijnen weer.

Een paar weken geleden verscheen er een lieveheersbeestje uit zichzelf op de ananasmunt, die zat toen helemaal onder de luizen. Het was een plakkerige bende en dronk je ananasmuntthee dan dreef er een legertje dode luizen op het oppervlak, hoe goed je ook spoelde voor het opgieten van het hete water.

Nu zijn er een paar lieveheersbeestjesbaby’s en het gaat beter met de ananasmunt. De onderste stengels waren kaal geworden, waarom dat weet ik niet precies, maar nu de luizen weg zijn komen daar weer kleine blaadjes. Ze is nog steeds wat plakkerig en kaal, maar het wordt beter.

Ik dacht, voor zover ik er echt over nadacht, dat lieveheersbeestjesbaby’s mini-lieveheersbeesten zouden zijn, maar het zijn een soort kevertjes.